ปกติแล้ว โดยส่วนตัวผมไม่ชอบการฝ่าฝืนกฎที่เจ้าของสถานที่ร้องขอเท่าใดนัก แม้บางเรื่องมันจะดูไม่ค่อยเป็นเหตุเป็นผลเท่าใดนัก
อย่างเรื่อง อย่าเดินลัดสนาม, กรุณาอย่าจับสินค้า, ห้ามถ่ายรูป, ห้ามบลาๆๆๆๆ ฯลฯ ... ตลอดจนแอบเอาขนมเข้าไปกินในโรงหนัง ก็ไม่ค่อยทำ แม้ข้าวโพดคั่วจะราคาอภิมหาโฉดก็ตาม
...
แต่วันนี้ไปเดินซูเปอร์มาเก็ตมา ... ก็ได้พานพบกับข้อความห้ามข้อความหนึ่ง ที่มันเห็นรู้สึกว่า "อยากฝ่าฝืนอย่างยิ่ง"
ข้อความนั้นก็คือ "กรุณาอย่ากดเนื้อทุเรียน ขอบคุณค่ะ" ที่อยู่บนถาดโฟมใส่ทุเรียนที่แกะแล้วนั่นเอง ... -*-
จริงๆแล้ว ข้อความข้อร้องไม่ให้กดเนื้อนั้น มันมีเหตุมีผลครับ ค่อนข้างเข้าใจดีทีเดียว ... เพราะหากใครมาถึงก็เอาแต่กดๆๆๆ มือเดียวไม่เป็นไร แต่ยิ่งหลายมือก็ยิ่งช้ำ แถมบางทีเป็นรอยนิ้วมือชัดๆเลย แล้วใครมันจะไปซื้อ ของก็ขายไม่ได้กันพอดี ... ดังนั้น ข้อความดังกล่าว จึงถือว่ามีเหตุมีผลครับ
ทว่า ... สำหรับคนซื้ออย่างผมนั้น ไม่กดก็ไม่ได้ เพราะลักษณะของเนื้อทุเรียนมันมีความแปรผันอย่างใหญ่หลวงเลยว่า "ทุเรียนนั้นอร่อยหรือไม่"
ถึงผมจะบอกว่า ผมเป็นคนชอบกินทุเรียน แต่ถ้าเนื้อของมัน ไม่ใช่ในลักษณะที่ผมชอบ มันจะห่างไกลจากการเป็นผลไม้ที่ผมชอบไปในทันที!! มันเป็นผลไม้ที่แปลกจริงๆ ^ ^"
สรุปแล้ว ผมก็ขอมาสารภาพผิดว่า แอบกดเนื้อทุเรียนนั้นไปเรียบร้อยแล้วล่ะครับ แล้วก็ซื้อมาสองแพค
โดยการกดนั้น ผมจะพยายามกดให้เบามือที่สุด พูดง่ายๆคือแค่แตะๆ พอจะให้ทราบลักษณะของเนื้อ ซึ่งก่อนหน้านั้นก็จะใช้สายตาประมาณก่อนแล้ว ว่าเนื้อน่าจะเป็นเช่นใด แล้วก็ทดลองแตะแพคที่เราคิดว่าน่าจะโอเคที่สุดก่อนนั่นเอง
... ก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี
...
ดังนั้น ผมจึงอยากแนะนำคนขายทุเรียนว่า อย่าถึงกับไม่ให้กดเลย น่าจะเขียนว่า "กรุณาตรวจสอบเนื้อทุเรียนด้วยความเบามือ" หรืออะไรก็ว่ากันไปจะดีกว่า
เพราะถ้าไม่ให้จับไม่ให้แตะล่ะก็ ... มันซื้อไม่ได้จริงๆนะ -*-
...
ก็ไม่รู้ว่าจะมีใครเห็นด้วยหรือเปล่า ^ ^"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น