โดยเราสามารถเดินจากท่าเรือของหาดตาแหวนมาที่หาดสังวาลย์ได้เลยครับ มีสะพานไม้ให้เดินไปง่ายๆเลย แต่ต้องเดินระวังนิดนึงนะครับ เพราะว่ามีบางส่วนชำรุดทรุดโทรมอยู่ด้วย เวลาเดินมองเท้าด้วยครับ (พังไม่มากหรอกครับ ส่วนใหญ่ปลอดภัยดี มีหักแค่นิดหน่อย แต่ถ้าไม่ระวัง แค่นิดหน่อยที่ว่านั้น เกิดโชคร้ายขึ้นมา ก็อาจจะทำให้คุณเจ็บตัวได้เหมือนกัน)
พอเดินไปถึงหาดสังวาลย์ ก็จะเจอร่มและเดย์เบดชายหาดที่มีแค่ที่พอดีๆหน้าหาดครับ ไม่ได้มากมายนัก เดย์เบดตัวละร้อยครับ ชอบคนดูแลร่มกับเดย์เบดโซนนี้มากๆ เพราะบริการดี ร่มไม่พอ ขาโดนแดด พี่เค้าก็รีบไปหาร่มมาปักบังเพิ่มให้ทันทีโดยไม่ต้องร้องขอ
ว่าแล้วก็ขอซูมรูปที่เห็นกันชัดๆว่าเป็นปะการังมาให้ดูเสียหน่อย (แม้จะตายแล้วก็เหอะนะ)
อย่างภาพนี้ ดูผิวเผินจะเหมือนก้อนหินที่ฝังในทราย แต่ดูดีๆ นี่มันปะการังนี่นา ... แต่คงตายมาน้านนานหลายปีแล้ว
อย่างไรก็ตาม ปะการังก็ไม่ได้อยู่ในสภาพต้องมาอนุรักษ์แล้วครับ กลายเป็นโขดหินเรียบวุธหมดแล้ว -*-
โดยรวม หลักๆแล้ว หาดสังวาลย์ แม้จะอยู่ใกล้หาดตาแหวน แต่ผู้คนน้อยกว่า สงบกว่าครับ เล่นน้ำโอเคเหมือนกัน เผลอๆผมว่าที่นี่ถ่ายรูปคนกับทะเลได้สวยกว่านะครับ เพราะว่ายังพอมีโซนที่ไม่ต้องเห็นทุ่นลอยอยู่บ้าง ถ่ายให้เห็นโขดหินก็สวย แต่ถ้าถ่ายแถวหาดตาแหวน มีแต่คนกับคนครับ ^ ^" (จริงๆหาดตาแหวนก็มีนะ โซนที่ว่า แต่ต้องเดินหน่อยอ่ะ)
ส่วนเรื่องเล่นน้ำ หาดตาแหวนมีพื้นที่ให้เล่นน้ำมากกว่าหาดสังวาลย์ แต่ก็มีจำนวนคนมากตามไปด้วย เผลอๆหากเทียบสัดส่วนพื้นที่ต่อจำนวนคน หาดสังวาลย์จะมีพื้นที่ให้เล่นน้ำมากกว่าก็เป็นได้ครับ ^ ^
บรรยากาศรอบหาดสวยงาม แต่บ้านพักหลังใหญ่ของสังวาลย์รีสอร์ท เน่ามากคะ
ตอบลบ